Hallo allemaal,

Jullie zullen wel denken is Daphne nog wel in Suriname?. Jazeker en het gaat hier ook super goed alleen is mijn laptop helaas op 29 maart overleden aan een overdosis borgoe cola. Tuurlijk was het super vervelend maar het is niet met opzet gebeurd. De ouders van Floor hebben gelukkig een nieuwe voor mij meegenomen, waardoor ik nu weer reisverslag voor jullie kan maken.

Ik heb in de afgelopen weken veel meegemaakt, te veel om hier te schrijven. We hebben cultuur gesnoven, zijn op citytrip geweest en hebben de Cynhia Mcload boottour gedaan langs de plantages. Ook hebben we de humor van de Surinamers beter leren kennen, door een bezoekje aan de bioscoop te brengen. Ze lachen werkelijk om alles en doen dit ook zonder gene. Hebben ons lekker laten verwennen en voor sommige laten pijnigen bij de hamam. We hebben natuurlijk ook weer een aantal feestjes gevierd en cocktails gedronken. Pasen hebben we hier gevierd met een lekkere paasbrunch met het hele huis en Sabre (de zus van Amy), super gezellig. We hebben een avond gekeken bij de wandelmars, de Surinaamse avondvierdaagse. Het was geweldig de mensen dansten, deden flikflaks, zongen en swingden de hele route in hun kleurrijke kleren.

Koningsdag wordt in Paramaribo ook gevierd, door de Nederlandse stagiaires met leuke feestjes. Nee daar konden wij niet aan deelnemen wij gingen op trip. Ik kan nu wel zeggen dat was weer eens wat anders dan een bbq met de vrienden (ook super leuk hoor!). Op donderdagochtend begon het avontuur naar de Raleighvallen en Voltzberg. We maakten kennis met de hele groep en de gids bij t’ Vat en vanaf daar begon onze reis. De eerste dag stond vooral in het teken van heel veel reizen. Eerst een uur op een verharde weg en daarna gingen we zoals de gids zei ‘shaken baby’, we vervolgden onze weg namelijk op een mega lange bauxiet weg. Aangezien dat drie uur duurde moesten Amy en ik erg nodig plassen, nadat we beiden een bosje hadden besproeid konden we onze weg vervolgen. Na drie uur rijden kwamen we bij de boot aan, na tien minuten op de boot bleek onze boot lek te zijn. Het water stroomde de boot binnen en we zonken. We stonden tot onze enkels in het water, want het afvoersysteem werkte niet. Er moest snel een andere boot worden gehaald en gelukkig kwam die langs varen. De spullen over gepakt na een andere boot en we konden weer verder. Onderweg kregen we een heerlijke douche a.k.a. een tropische regen bui, natuurlijk was mijn ‘geweldige’ regenjas niet waterdicht waardoor ik leek op een verzopen katje. Gelukkig kwamen we na acht uur eindelijk aan op het eiland Fungu en dat zag er prachtig uit. Nadat we onze hangmatten hadden opgehangen (naja onze gids dan) kregen we lekker saoto soep en konden we een nacht wandeling gaan maken om de nachtzwaluw te spotten. Het was een beetje creepy in het donker, maar wel de moeite waard. Na een drankje en een goed gesprek was het tijd om onze hangmat in te duiken.

De volgende ochtend eerst een stevig ontbijt en toen vertrokken we op onze tocht naar de Voltzberg. Allemaal een tas vol spullen op de rug, waaronder 2.5 liter water, want het lopen niet makkelijker maakte. Voor we konden genieten van een geweldig uitzicht hebben we eerst uren door de Jungle gebanjerd. Onderweg kregen we uitleg over flora en fauna waar we door heen liepen. We hebben kikkers, apen, vogels en insecten gezien. Het was prachtig om te zien, maar het was ook AFZIEN. Zoals Yvette zei je loopt op karakter, want we weten allemaal ik ben fysiek niet de sterkste ben. Ik heb gezweet op plekken waar ik nooit eerder heb gezweet aardig wat pufjes genomen, maar uiteindelijk de top weten te bereiken.

Toen we eindelijk het eerste plateau zagen vanuit de bush dachten we yes we zijn er bijna, helaas was dat niet waar we moesten nog 45 graden steil omhoog de berg op. Correctie eigenlijk was het een heuvel, want hij was maar 240 meter hoog maar toch dat klinkt mooier. Dit was zwaar we leken wel apen die op handen en voeten omhoog klommen. Uiteindelijk boven was het uitzicht adembenemend!! We konden kijken tot aan Brazilie het leek wel of we zo discovery channel waren binnen gestapt. Helaas kwam er regen aan dus moesten we foto’s maken en snel weer naar benden, want als het graniet van de Voltzberg nat word is het levensgevaarlijk om af te dalen en glijden is ook niet zo’n goed idee. Daarna weer terug door de jungle en na ongeveer acht uur weer terug op ons eiland. We waren allemaal moe maar voldaan. Nog lekker gezwommen en gegeten en toen de rest van de avond met zijn allen spelletjes gedaan.

De volgende dag hadden we overal spierpijn, dus de beste manier op dit kwijt te raken nog een keer de bush in om de Raleighvallen te bekijken. We moesten aanmeren bij het vakantie huis van president Boutersen, helaas hebben we de president himself niet mogen ontmoeten. De tocht door de jungle was een stuk korten, maar wel weer met een geweldig uitzicht. De moedervallen zagen er prachtig uit. Het was natuurlijk Koningsdag en als echte Nederlander sla je dat niet over, daarom hebben we met zijn allen het volkslied gezongen voor de watervallen. Op de terug weg lekker afgekoeld in een van de andere watervallen en daarna weer op naar het eiland. Daar lekker gelucht en toen konden we afdrijven in de rivier. Dit was hilarisch en aan de andere kant super eng. De jongens die mee waren konden niet zo goed aangeven waar we niet mochten komen en de stroming was erg sterk. Waardoor ik met mijn buik over de stenen ben geschuurd, auw pijnlijk. Toen de stroming sneller werd riep Sabre ooh no we gaan dood en ik had het gevoel dat we gingen verdrinken. Oké ik weet ook wel dat ik kippenkracht heb, maar de stroming was echt sterk en we kwamen er niet tegen in. Gelukkig kwam daar onze redder in nood José (meisje van de trip) die ons uit de stroming heeft gesleurd. Daarna was er geen tijd voor ontspanning vond onze reisleider, we moesten hout gaan sprokkelen voor het kampvuur. Uiteindelijk kon het kampvuur niet doorgaan, omdat het regende jammer, jammer. Daarna lekker in de hangmat gechilled met een boekje. Eigenlijk was het heerlijk om totaal geen tijdsbesef te hebben en niet afhankelijk te zijn van internet. De rest van avond weer lekker spelletjes gedaan onder het genot van een glaasje borgoe.

De volgende ochtend ons laatste ontbijt en toen was het weer tijd om terug te gaan. Het was dezelfde lange weg en we werden nog meer door elkaar geshakt, maar het was super gezellig met zijn allen. We hadden elkaar toch beter leren kennen in die paar dagen waardoor terug reis erg leuk was. Om half zeven waren we weer terug in huis, helaas bleek de stroom al twee uur te zijn uitgevallen. Daarom hebben we het maar sfeervol gemaakt met kaarsen.Met nog een beetje spierpijn kan ik nu genieten van een heerlijke week vakantie.

Liefs Daphne